Smak, zapach...
Taka na przykład herbata jęczmienna. Pachnie trochę piwnie. Dziwny zapach i smak też mocno nietypowy. Ale na każdą herbatę trzeba znaleźć swój sposób. Dobrze osłodzona i pita na zimno - to moja wersja. Smakuje nienajgorzej, a podobno dobrze nawadnia, redukuje stresy i inne takie :)
Japończycy mówią na to mugicha i parzą normalnie lub na zimno (takiej jeszcze nie próbowałam i raczej nie spróbuję, bo bez cukru jest dla mnie raczej nie do przełknięcia).
Mugicha to herbata nie dla wszystkich - ze względu na swój specyficzny smak, ale jeśli będziecie mieć możliwość, to warto spróbować. Może akurat ją polubicie i lato będzie bogatsze o nowy napój?
Skoro już przy sprawach kuchennych jesteśmy, to podzielę się przepisem z gatunku "wziąć to co jest w domu, wrzucić w woka i doprawić".
Dziś rano, szukając pomysłu na obiad, stwierdziłam, że mam ochotę na rybę. Ale nie taką w panierce, jak zazwyczaj robi mam~. Pomyślałam i oto, co wyszło:
Trochę inny dorsz
- filet z dorsza (rozmiar w zależności od tego, dla ilu osób gotujemy)
- kawałek pora
- pomidor
- sos sojowy (można zastąpić maggi zmieszanym pół na pół z wodą)
Dorsza dzielimy na spore kawałki, wyjmujemy ości i zdejmujemy skórę. Nie kroimy go zbyt drobno, bo sam się rozpadnie.
Pora kroimy w węższe lub szersze plastry (szersze będą przyjemnie trzeszczeć między zębami, węższe nadadzą tylko smaku) i "rozbieramy" je na kółeczka.
Pomidora obieramy ze skórki, wyjmujemy pestki razem z całą galaretką. Kroimy w wąskie paseczki.
W woku (ew. nieprzywieralnej patelni) rozgrzewamy niewielką ilość oleju. Na gorący olej wrzucamy rybę i krótko przesmażamy (aż przestanie być szklista). Dodajemy pora i uczciwą porcję sosu sojowego. Chwilkę podduszamy całość. Wrzucamy pomidora, zdejmujemy woka z gazu i mieszamy całość.
Podajemy z ryżem.
Przygotowanie nie zajmuje dużo czasu, a danie wychodzi smaczne, lekkie i sycące :)
